در فناوری جدید، اسیدهای ارگانیگ چندپایه جایگزین اِسترهای الکل شده‌اند. فناوری جدید ساده و اقتصادی است و از نظر خواص روانکاری نسبت به نمونه‌های خارجی برتری دارد.
گفتنی است این روغن‌ها در دسته مواد شیمیایی قرار نمی‌گیرند. طول زنجیره و وجود پیوندهای دوگانه در بخش هیدروکربنی ساختار روغن‌های گیاهی در ویژگی‌های آن تاثیرگذار است یعنی هر چه طول زنجیره هیدروکربنی بیشتر باشد، نقطه ذوب بالاتر میرود، همچنین اسیدهای چرب اشباع حالت جامد دارند، با توجه به اینکه یک روانکار باید در محدوههای دمایی مختلف کارایی مناسبی داشته باشد، پس این دسته از روغن‌های گیاهی نمی‌توانند به عنوان روانکار استفاده شوند.
یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های هر روانکار، گرانروی در دماهای کارکرد است. ساختار شیمیایی روغن‌های گیاهی به گونه‌ای است که این ترکیبات هم به حالت جامد و هم مایع هستند.
بنابراین این دسته از مواد، محدوده وسیعی از گرانروی را در دماهای مختلف پوشش می‌دهند. به دلیل قطبی بودن ساختار شیمیایی این ترکیبات، شاخص گرانروی روغن‌پایه‌های گیاهی بسیار بالاتر از روغن‌های پایه معدنی است و در مقابل تغییرات دمایی گرانروی آنها تغییرات کمتری دارند.
همانطور که اشاره شد بسیاری از کشورهای پیشرفته قوانین سختگیرانه‌ای در مورد روانکارها تصویب کرده‌اند که به موجب آنها استفاده از روانکارهایی با منشأ طبیعی شتاب گرفته است.
مهم‌ترین عامل در این خصوص میزان تجزیه روانکار در محیط‌زیست است. در آزمون زیست‌تخریب‌پذیری روغن را به همراه میزان مشخصی از باکتریها در 28 روز در دمای مشخصی نگهداری می‌کنند.
در این مدت درصد مصرف اکسیژن سنجیده و میزان تخریب انجام‌شده توسط باکتریها مشخص شود. در این آزمون بیشتر روغن‌های گیاهی تا حدود 70درصد تخریب می‌شوند که رقم بسیار بالایی در مقایسه با میزان تخریب روغن‌های معدنی است، زیرا روغن‌های معدنی حدود 15تا 35درصد تخریب شده‌اند. پایداری این نوع روغن‌ها در برابر حرارت اندک بوده و در کاربردهایی که دمای کارکرد کمتر از 120 درجه سانتیگراد باشد، مورد استفاده قرار می‌گیرند.
همچنین نقطه ریزش این ترکیبات نسبت به سایر روغن پایه‌ها بالاتر است بنابراین استفاده از آنها در دماهای پایین توصیه نمی‌شود. پایداری در برابر اکسیداسیون این نوع روغن‌ها به اسید چرب موجود در ساختار آنها مربوط است، ترکیبات دارای پیوند دوگانه، پایداری در برابر اکسیداسیون بسیار ضعیف‌تری نسبت به ترکیبات دارای پیوند ساده دارند، اما در مجموع، روغن‌های گیاهی نسبت به روغن‌های معدنی و سنتزی پایداری کمتری در برابر اکسیداسیون دارند.
با استفاده از بهبود ژنتیکی دانه‌های سویا، پایداری در برابر اکسیداسیون این روغن از 7ساعت به 192 ساعت افزایش یافته است.
کشورهای توسعه یافته در تلاش هستند گونه‌های اصلاح‌شده از گیاهان را تولید کنند که ویژگی‌های منفی این دسته از روانکارها را به حداقل برساند و با استفاده از این نوع روانکارها مشکلات زیست‌محیطی ناشی از روانکارهای دیگر را به حداقل برسانند. این موارد نشان‌دهنده آن است که در دهه‌های آینده شاهد پیشرفت‌های بسیار زیادی درخصوص استفاده از روانکارهای زیست‌تخریب‌پذیر خواهیم بود.
